lamlendigheid ten top

Hmmmm..., mijn gezondheid laat toch wel wat te wensen over, moet ik zeggen.
Vorige week woensdag ben ik gestopt met de kuur (hiep hiep hoera), dat betekend toch een paar dagen bijkomen van die rotzooi die drie weken lang mijn aderen hebben "vervuild". Ik heb dus in de dagen daarna extra water weg geslobberd, hoe sneller die troep uit mijn systeem is verdwenen, hoe beter.
Zaterdag hadden we het feestje van mijn jubilerende schoonouders. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er tegenaan zat te hikken. En dan gaat het me meer om de hectiek voorafgaand aan een dergelijk feestje.
Douchen, omkleden, mijn haren in de plooi vouwen, wat schmink op m'n toet om die grijze wallen weg te werken, etcetera etcetera. Ik was meer in de stemming; laat mij alsjeblieft lekker liggen.
Het feestje was bijzonder geslaagd en ik heb er ook enorm van genoten. Behalve dan de day-after, want zoals je in mijn vorige blog kon lezen had ik geen kater maar iets anders om te stuiteren.....!!!
Maandag was dus, net als de zondag, een inhaaldag. En dinsdag was dat niet veel anders. Maar nu is het woensdag en voel ik me nog steeds lamlendig.
Ziek is een groot woord, dat ben ik niet. Althans; zó voel ik me niet!!
 Maar die moeheid is zo overduidelijk aanwezig.
Je zou me nu eens aan de eettafel moeten zien zitten; hangend, met de vernevelaar half in- half uit mijn mond, verlangend naar die heerlijke, comfortabele bank van ons.

Albert heeft vandaag kluswerkzaamheden bij een vriend verricht. En dus aten wij, heel gemakzuchtig, bij mijn ouders. Mijn moeder kookte stamppot boerenkool en wij waren uiteraard van harte welkom om aan te schuiven. Het scheelde Albert weer wat keukenwerkzaamheden en ik hoefde nu ook niets te doen. 
Omdat mijn moeder uit een belletje van gisteren al begreep dat ik me niet zo fit voelde, stelde ze dat Albert de stamppot ook mocht komen ophalen. 
Maar of dat nu zoveel handiger is...??!!!
Ik besloot aan het eind van de middag gewoon wél te gaan. Maar dan wel zónder poespas. Dus met mijn haren warrig op 't hoofd, mijn huispakbroek en oude t-shirt aan, togen wij naar het ouderlijk huis.
Het was wel even lekker om een frisse neus te halen. Want van het schitterende lenteweer heb ik nog niet echt kunnen genieten. Hoe graag had ik nu een ronde gemaakt met onze hond naast mij? Dit zijn toch idéale weersomstandigheden voor menig scootmobielgebruiker?? Nou, ik heb de afgelopen week nog niet één ronde gemaakt. Ik heb er de puf niet voor.
Nog zoiets; morgen staat er een afspraak in mijn agenda om met een paar dames uit de buurt naar Gooische Vrouwen te gaan. Ook dít uitje zit ik tegenaan te hikken. 
Onze vorige film samen; Loft, was van een heel ander kaliber en daar zat ik me gigantisch op te verheugen en nu is het meer een; 'tja, ik hoop maar wel dat ik me morgen lekker voel-'gevoel. Terwijl we notabene naar Gooische Vrouwen gaan!! Áls ik me al op een film zou moeten verheugen, dan is het GV wel. 
En dat geeft dus wel aan dat ik écht niet lekker in m'n vel zit. 

Ondertussen breek ik mijn hoofd over de vraag WAAROM ik me nog steeds zo lamlendig voel. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat de medicatie van ruim een week geleden mij nu nog steeds teisteren.
Wél weet ik dat ik bloedarmoede heb, maar daar slik ik inmiddels al een week of drie ijzertabletten voor. Mijn vitaminegehalte was ook aan de lage kant, zou dát een oorzaak kunnen zijn?? Ik wacht nog steeds met smart het receptje voor de vitamines af, maar tot nu nog steeds geen envelop uit Groningen. Ik zal toch eens naar het UMCG bellen.

Afgelopen nacht heb ik flink gezweet en ik merkte vanmorgen een beginnende koortslip op. Ik herken het. Het zijn altijd de klassieke symptomen als ik me niet lekker voel, maar niet precies weet waar ik m'n vinger op moet leggen.
Ik heb meteen het doosje Compeed erbij gepakt en zo'n flinterdun filmpje folie op de pijnlijke, prikkelende plek gelegd. We zullen dit meteen de kop indrukken; ik HAAT namelijk een koortslip. Het ziet er niet uit, is pijnlijk en heel lastig. Ik heb een koortslipgeschiedenis waar ik een boek over zou kunnen schrijven, maar ik zal jullie dáár niet mee lastig vallen.
Vooralsnog sukkel ik dus in dit tempo voort. En hoop ik dat ik gewoon een vitamineshot nodig heb om uit dit lamlendige dal te komen.

Wordt dus vervolgd......