2011

Het jaar loopt ten einde. En zoals ieder jaar blik ik ook nu weer terug op het afgelopen jaar.
Wat kan ik zeggen van 2011?? Was het een goed jaar, kon het beter, wat waren de hoogtepunten en dan ook maar gelijk, wát waren nu de dieptepunten??

Mijn eigen gelukspuntje is dat ik dit hele jaar niet in het ziekenhuis heb gelegen; driemaal hoera voor Alie!!! Verder heb ik dit jaar vijf maal een infuuskuur gehad, wat ik persoonlijk nog best vind mee vallen (al denken anderen daar anders over) en zit ik, nu vier weken na het beeindigen van mijn laatste kuur, nog steeds opvallend goed in mijn vel. Bijgelovig als ik ben zal ik meteen afkloppen!!!
Meteen terugkomend op mijn gezondheid; het is geen topjaar geweest, maar ik heb ook beslist slechtere jaren gehad. Met andere woorden; ik ben zelf redelijk tevreden hoe de huidige zaken er voor staan.

Een ander hoogtepunt van 2011 was natuurlijk de geboorte van Indy. Het dochtertje van vriendinnetje Patries. De kleine wurm is nu alweer een half jaar oud en groeit als kool. Inmiddels lacht ze volop en ontdekt ze de wereld om haar heen, op haar manier. Héérlijk om te zien trouwens.

Begin oktober kregen Albert en ik te horen dat wij zélf ook oom en tante worden. Mijn kleine grote broer word papa. En in juni wordt de kleine verwacht. Reuze spannend natuurlijk. Vandaag is het stel naar de verloskundige geweest voor een echo, waarbij dan meteen bekend zou worden wat het geslacht van de baby zou zijn. Maar baby Sanders heeft zijn of haar eigen regie, want voor de verloskundige was het niet goed vast te stellen wat het nu gaat worden. Hopelijk werkt de baby de volgende keer wél mee, want je begrijpt; we zijn allemaal vréselijk nieuwsgierig.

2011 begon trouwens voor ons niet zo leuk. Onze poes, die al vijftien jaar was, was zo ziek dat we haar in hebben laten slapen. Het was het juiste om te doen, maar oooohhh, wat heb ik het hier moeilijk mee gehad.

Ik ben een groot dierenvriend en ben stapel op onze huisdieren. Bij gebrek aan  biologische  kinderen zijn dit mijn kindjes. En uitgerekend met Kitty had ik een speciale band. Dat komt voort uit haar beginperiode bij ons. We hebben haar namelijk in 1996 uit het asiel gehaald. Ze was het meest bange poesje dat ik ooit gezien had. En het heeft me jaren gekost om haar zo relaxt te krijgen, zoals ze de afgelopen jaren was.
 Ze was dan ook echt mijn poessie. Altijd bij me liggen, waar ik ook was. En altijd genietend spinnen als ik haar aaide. Dan zochten haar trouwe oogjes mijn ogen, kneep ze die dicht en liet ze zich door mij vertroetelen.
Toen ze ziek werd, werd ons al snel duidelijk gemaakt dat de dierenkliniek haar niet meer kon helpen en dat we uiteindelijk datgene moesten overwegen waar geen enkel dierenbaasje over na wil denken.
Ik ben dan ook na haar overlijden behoorlijk van de leg geweest.
Het troost me dat ze zo lang bij ons is geweest en dat we zoveel leuke, prettige jaren samen hebben gehad. Ze ligt hier in de tuin begraven onder een mooie Hortensia, want schijnbaar vond ze het altijd leuk om in de zomermaanden onder een Hortensia te liggen. De grote bladeren beschermden haar tegen de zon en dus heeft ze haar eigen Hortensia gekregen.

In 2011 heb ik een oude hobby nieuw leven in geblazen en ben ik weer begonnen met het maken van kaarten. Ik kan wel stellen dat het nu een verslaving is geworden. En met grote regelmaat zit ik aan de keukentafel te freubelen. Ons doel voor 2012 is één van de slaapkamers boven om te bouwen tot een hobbykamer voor mij. Zodat Albert niet iedere keer alle dozen en opbergkratten naar de kamer hoeft te sjouwen.
Alleen betekent dat dat we een traplift moeten aanschaffen. Nu kan je tweede-hands trapliften kopen, maar je kan ook trapliften huren. Iets waar we ons het aankomende, nieuwe, jaar in willen verdiepen.

Voor het nieuwe jaar heb ik eigenlijk geen voornemens. Mijn enigste voornemen, die ik trouwens ieder jaar heb, is om ook in 2012 een minimum-aantal aan ziekenhuisopnames te creëren. Tenminste, dat is mijn voornemen. Nu maar hopen dat mijn lijf ook mee wil werken....:-(
Aan mij zal het in ieders geval niet liggen, hihihi.
Wat Albert betreft; ik hoop dat hij net zo'n heerlijk productief jaar zal hebben als het afgelopen jaar. Zijn fotografie-hobby begint steeds serieuzere vormen aan te nemen en je kan ook duidelijk het verschil zien met een paar jaar geleden.

Hij word tegenwoordig vaak gevraagd voor portret en familiefotografie en ook voor het komende jaar staan er alweer een paar bruiloften in z'n agenda.
Zíjn hoogtepunt op fotografiegebied was natuurlijk de komst van Jaap Stam, een paar maanden geleden en recentelijk nogmaals. Altijd leuk als je als hobby-fotograaf een beroemdheid op de gevoelige plaat mag vast leggen.

Voor nu wens ik iedereen een zalig uiteinde en een knallend goed en vooral gezond 2012 toe. Oja, wees alsjeblieft voorzichtig met vuurwerk!!!