Wat hobby's betreft ben ik behoorlijk wispelturig. Ik heb niet echt één hobby waar ik al mijn pijlen op richt.
Naast lezen, puzzelen en tv kijken, dit zijn wél de constante hobby-factoren in mijn leven, wissel ik graag af met breien, naaien en kaartjes maken.
Het maken van kaarten gaat me nog het beste af. Vooral de laatste tijd durf ik van mezelf eerlijk te zeggen dat ik het kleuter-niveau voorbij ben. Hoera voor mij!!!
Het breien en naaien daarentegen is een heel ander verhaal.
Laat ik beginnen door te zeggen dat ik altijd meteen van het moeilijkste uitga.
Na de lagere schooltijd had ik geen breinaald meer in mijn handen vast gehouden, tot voor een paar jaar geleden dus. Nadat ik een paar 'toeren' gebreid had, vond ik dat ik wel in staat was om een trui te breien.
Mijn moeder zei hoofdschuddend dat ik beter eerst kon beginnen met een pannenlap, maar omdat ik pannenlappen duf vind (en ze liever in de winkel koop) ging ik tóch voor die trui.
De trui heb ik af gemaakt, wel met een heleboel hulp van mams en schoonmoeder, maar toch.
Tegenwoordig past de trui me niet meer, maar omdat ik die trui met heel veel bloed, zweet en tranen associeer kán en wil ik de trui niet weg doen. En dus ligt hij nog altijd ergens achter in mijn kast.
Een paar jaar geleden kreeg ik wederom het briljante idee om het breien maar weer 'ns op te pakken. En natuurlijk koos ik ook nu voor een trui. Bij een leuke internetwinkel had ik een mooie kleur garen gezien en dat wakkerde mijn enthousiasme alleen maar meer aan.
Het einde van het verhaal is dat ik twee half afgebreide truien hier in huis heb liggen.
Eén waarvan de voor-, én achterpand klaar is, maar waar de mouwen nog van gebreid moeten worden. En trui nummer twee heeft, hoe moeilijk kan een mens het zichzelf maken, een v-hals en tja, ik weet niet zo goed hoe ik die breien moet. Mijn schoonmoeder heeft het me uitgelegd al is dat inmiddels al een klein half jaar geleden, dus ik ben driekwart van haar uitleg alweer kwijt. En mijn moeder heeft aangeboden mij verder te helpen zodra ik daar tijd, zin en puf voor heb. En dat laatste daar ontbreekt het me dus momenteel even aan.
Dus beide truien liggen in een mandje te verstoffen, tot ik eens de moed bij elkaar heb geraapt om het klusje af te maken....!
Dan het naaien, wat op zich niet eens zo heel veel anders is dan het brei verhaal.
Beginneling (ik dus), nou ja; noem me gerust een starter, die meteen kledingstukken voor zichzelf wil maken.
Tien jaar geleden kwam ik op dat onzalige idee.
Toen was ik nog in de veronderstelling dat er een heuse Coco Chanel in mij school. En ja, heimelijk fantaseerde ik al hele kledingstukken bij elkaar. Mijn ego was bijna net zo groot als Madonna's ego en ik was ervan overtuigd dat dít écht mijn ding was.
Ik kreeg de oude naaimachine van Albert z'n oma. Wat een onding. Een naaimachine uit het jaar nul dat om de één of andere duistere reden heel goed wilde naaien als Albert zijn moeder erachter ging zitten, en er spontaan geen zin meer in had, zodra ik mijn voet op de pedaal zette. Ik kon er NIETS mee. Maar goed, het was ook een oudje dus gaf ik dat maar gemakzuchtig de schuld van alles.
De oude naaimachine van oma ging terug en ik schafte me een tweedehandsje aan. Om te beginnen zeg maar. Om te kunnen oefenen. Mocht ik écht die Coco Chanel blijken, dan kon ik altijd nog een nieuwe naaimachine aanschaffen.
Ik weet nog dat ik destijds een mooie strokenrok heb gemaakt. Ik was er erg trots op. Het was een patroon uit de Knip Mode en was absoluut niet moeilijk. Dat had onder andere te maken met het feit dat er geen rits of knoop aan te pas kwam. Elastiek ging er boven in.
Bovendien koos ik, natuurlijk, voor de patronen met 1 stip. De makkelijkste patronen dus.
Het bleef echter bij die ene rok. De jurk die ik maakte en er zo aan de buitenkant veelbelovend uitzag, hing als een tent om mijn lijf. Aan de voorkant was ie te kort. Veel te kort. Ik zag er in die jurk uit als een tragisch figuur. En ik kon wel janken toen ik mezelf in de jurk terugzag in de spiegel. Ik had hier heel veel uren in gestoken en dit was het resultaat.
Het naai-avontuur van dus van zeer korte duur.
Ik bleek toch absoluut niet de Coco Chanel die ik in mezelf had gezien. Sterker nog; meer dan een makkelijk te maken strokenrokje kon ik niet. De jurk, die volgens de Knip ook erg gemakkelijk te maken moest zijn, gezien die ene stip, was al te veel gevraagd.
Toch heb ik sinds vorig jaar weer de draad opgepikt.
Tijdens onze verhuizing, vier jaar geleden, heb ik de tweedehands naaimachine weg gedaan dus dat was wel even een tegenvaller. Gelukkig bezit mijn moeder ook een goeie naaimachine die ze nog nooit gebruikt had en was ze zo genereus om mij het ding te lenen.
Ik ben nog steeds oefende. Ik heb inmiddels één broek af, jawel, mét elastiek in de broekband bovenin, maar wat kan dat schelen. Het zit comfortabel en daar gaat het om.
Ik heb nog een aantal stofjes liggen, die ik in de tijd gekocht heb, dus ik zit er over na te denken om het freubelen van kaarten maar weer even op een laag pitje te zetten en de naaimachine maar weer eens te voorschijn te halen. Met het voorjaar en de zomer in aantocht is het toch helemaal geen gek idee om een paar overgooiers te maken.
De vraag echter is; gaat me dat lukken??? Ik wil wel, maar de handigheid in mij wil nog niet....
Ik ga er in ieders geval even goed voor zitten en dan zien wel wel hoever ik kom. Zodra ik iets heb gemaakt wat de moeite waard is, laat ik het je zeker even zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten