Vooral als ik met een kuur rond banjer, want dan ben ik toch altijd veel sneller moe.
Afgelopen dinsdag gaf mijn Cadd Plus-pompje er de brui aan. Het zat er al even aan te komen.
Al deze hele kuur had het ding 's nachts last van kuren (lekkere woordspeling). Zodra er een nieuwe cassette aan was gelegd begon ie te alarmeren. Dat er lucht in de slang werd waar genomen. Iets wat hij trouwens ook tijdens de vorige keer kuren regelmatig aangaf. Toen hebben we zelfs nog de apotheker erop aangesproken.
Was het de voorgaande dagen één keer 's nachts alarmeren, zondag werd dat al twee keer en dinsdag toeterde het apparaat ons maar liefst drie keer wakker. En geloof me, dat is niet goed voor je humeur.
Ik had gezien dat de pomp volgende maand weer gekeurd moest worden dus had ik mezelf voorgenomen om gelijk na het stoppen van deze kuur een nieuw pompje te regelen.
Zover kwam ik echter niet.
We waren net op weg naar mijn ouders, waar we reerug zouden eten. Amper twintig seconden later zei Albert; 'Je pompje piept.' Helaas horen die Tobra-oren van mij de hoge geluiden niet meer goed en al helemaal niet als het geluid in een schoudertas verstopt zit en je het rustgevende gebrom van de auto hoort.
Nu is Albert in ons huis DE man op dit gebied. Hij kent de pomp van A t/m Z. Weet precies hoe hij het pompje moet instellen en ook de meest voor de hand liggende problemen worden zonder hulp van buitenaf opgelost. Nu kwam er echter een storing in beeld en deed het ding hé-lé-maal niks meer. Hij bleef loeien en alarmeren.
Dus auto gekeerd en weer naar huis gereden. Waar we meteen een heparineslot op de grippernaald hebben gezet. En is Albert gaan bellen met Tefa Portanje.
De aardige mevrouw hoorde het verhaal aan en beloofde meteen een koerier te sturen met een nieuwe pomp.
Waarna wij alsnog naar mijn ouders zijn gegaan en heerlijk van de ree hebben gesmuld.
De koerier was om kwart voor negen 's avonds bij ons, dus zoveel heb ik niet eens gemist.
Woensdag en donderdag waren twee inhaaldagen. Zoals ik al schreef; met de antibiotica in het lijf ben ik altijd veel vermoeider dus het was wel even lekker om op de bank te hangen en te niksen.
Bovendien wilde ik me opladen voor vrijdag, want ik had met mijn vriendin afgesproken.
Omdat het zulks mooi weer was besloten we naar het bos te gaan. Zij met haar man en baby van acht maanden oud. Ik met mijn mannetje Albert.
Het was namelijk heerlijk zacht weer en dat nodigde uit om een frisse neus te gaan halen.
Na de wandeling zijn we neer gestreken bij Het Theehuis Poolshoogte voor een heerlijke cappuccino met warme appeltaart en slagroom. Wat een verwennerij zo op de vrijdagmiddag.
Tegen kwart voor vijf zijn we weer naar huis gereden. De wandeling in het bos, het bijkomen bij Het Theehuis en het kletsen hadden me moe en rozig gemaakt.
Of dát nu een beetje mee telt weet ik niet, maar ik kan niet zeggen dat ik vandaag heel lekker in m'n vel zit.
Ik ben steeds koud en voel me hangerig. Ik denk dat het een combinatie is van alles bij elkaar.
En dus heb ik voor mezelf besloten om morgen maar weer 'ns te niksen.
Albert had het daarentegen vandaag druk met de fotografie. Vier gezinnen wisselden elkaar af en als kers op de taart mocht hij de hond van onze buren nog even op de gevoelige plaat vastleggen. En zeg zelf; die is toch goed gelukt of niet dan??
Voor Albert is het aankomende week een spannende week.
Dinsdag zal de opening plaatsvinden van de winkel van Road Sign in Almelo, waarvoor Albert ook uitgenodigd is. Hij heeft het in de afgelopen weken dus erg druk gehad met het bestellen van flyers, een banner en nieuwe visite-kaartjes om zichzelf die dag maar zoveel mogelijk te promoten.
Ik ben uiteraard reuze-, maar dan ook echt reuzetrots op hem. En vind het tegelijkertijd ook erg spannend hoe het daar in Almelo zal gaan.
De aankomende week is het tevens de bedoeling dat ik weer van het infuus gehaald word. Drie weken kuren zitten er dan alweer op. En inmiddels ben ik een week geleden ook begonnen met een nieuwe serie Tobi-inhaleringen. Dus hopelijk kan ik het de komende tijd weer een poosje zonder medicatie doen. Drie maand lijkt me een mooi streven......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten