Helemaal terug......

Zo, ik geloof dat ik weer helemaal terug op de rails ben. 
In de week na de Mond-tot-Mondloop voelde ik me niet lekker worden en de week daarop was het helemaal pet. Ik heb die week ook bijna alleen maar slapend door gebracht. Slapend én hoestend wel te verstaan. 
En dus loop ik sinds afgelopen zaterdag weer met het infuuspompje rond. Me and my buddy. Net vier weken van de vorige kuur verlost, maar goed, blijkbaar was het gewoon even weer nodig. 
Afgelopen zaterdag, zondag en maandag voelde ik me kl*t*n. Ik was moe, hangerig en het hoesten deed me pijn. Aan allebei de kanten. Ik had ook nergens zin in. Was niet vooruit te branden. 
En hoewel iedereen zei dat het zulks prachtig weer was, had ik het koud en liep met een dikke vest aan in huis rond. Op de bank liggen deed ik met een fleecekleed over me heen. 

Maandagavond voelde ik me gelukkig al iets lekkerder. Wel met behulp van ibuprofen, maar goed, het begin was er. 
En dinsdag voelde ik me gelukkig stukken beter beter dan de dagen daarvoor. De vest was niet meer nodig en werd netjes opgehangen aan de kapstok. 
Wel was het nu de hitte die ervoor zorgde dat ik buiten adem was (en ben) bij inspanning. De luchtvochtigheid moet enorm hoog zijn geweest, want het lopen van A naar B viel me ontzettend tegen. 
Al met al ben ik dus weer nét op tijd met de kuur begonnen. 'k Had ook echt geen week langer meer moeten wachten want dan was het een opname geworden. 

Gisteren zijn we naar broerlief geweest te barbecuen. Wat héérlijk was. We hadden verwacht dat het daar nog warmer zou zijn dan hier, op ons terras, maar niets bleek minder waar. Het was er heerlijk. Hun huis houdt de hitte en de zon tegen, en met een verkoelende bries was het daar stukken aangenamer toeven dan op dat moment bij ons eigen huis. 
Máár zoals gezegd; dan moet ik wel blijven zitten. Want lopen met deze onaangename warmte betekent meteen hijgen als een oud, ziek paard. 
Gisteren een uitje betekent vandaag dus inhalen. Ik heb vandaag lekker niks gedaan. Er hoeft niks en er moet niks.

Eíndelijk weten we ook hoeveel de eerder genoemde Mond-tot-Mondloop heeft opgebracht. Het heeft even geduurd, want er waren nog enkele collectebussen niet ingeleverd, enkele dames hadden het heel erg druk de afgelopen tijd en konden even geen tijd vrij maken of vrij krijgen om geld te gaan tellen, maar uiteindelijk hoorde ik vanavond dus het definitieve bedrag.
De lopers hebben bijna 1400 euro bij elkaar gesprokkeld. Het bedrag was uiteraard eerst hoger, maar de shirten en het bedrukken hiervan moest ook nog betaald worden, dus dat is er helaas weer afgegaan. Maar eerlijk is eerlijk; 1400 euro overtreft al onze verwachtingen. Ons streefbedrag was namelijk 1000 euro, dus we zitten helemaal goed met het, uiteindelijk, opgehaalde bedrag.
Zoals ik in een vorige blog schreef was dit voor ons de eerste keer en hebben we hier heel veel van geleerd. Er zijn absoluut dingen die een eventuele volgende keer anders geregeld moeten worden. Maar is dat niet bij alles zo?? Dat je van een eerste keer leert?? En dat je de volgende keer niet dezelfde fouten zult maken??
Ik hoop namelijk echt dat de dames, bij een eventuele volgende Mond-tot-Mondloop, weer de NCFS als goede doel zullen kiezen en dat we dan misschien iets meer euries binnen weten te slepen. Ideeën om het nóg beter te doen, zijn er namelijk volop, hahaha.